Bir ağaca yaslandı, sigarasını yaktı...
Aklına Sezen Aksunun Küçüğüm şarkısı geldi. Mırıldanmaya başladı. Kirpiğinden sızan yaşlar yanağını ısıtmıştı.
Aylardan Kasım, yerlerden Cizreydi. Askerdeydi...
Aylar sonra, eve dönüş günü, otobüse bindi ve İzmire ayak basıncaya dek otobüsten hiç inmedi. Molalarda inerse, evini göremeyecekmiş hissi vardı.
İzmire ulaştığında gökyüzüne baktı. Parçalı bulutlu, yıldızı bol bir akşamdı. Sigarasını yaktı.
Aylardan Şubat, yerlerden Alsancaktı.
Aklına Bülent Ortaçgil'in Değirmenler şarkısı geldi.
Tam mırıldanmaya başlamıştı ki, az ötede konuşan bir çift farketti..
Kız
- Seni çok seviyorum
Erkek
- Belki de...
Belki de sen sevginin bu olduğunu düşünüyorsun. Onun için endişelenmemenin, onu sahiplenmemenin karşındakini özgür kıldığını düşünmen gibi..
Belki de sadece sevilmek senin istediğin....
Duyguların sert bir virajda senden kopmuş, savrulmuş ve sen bunu bile bile yoluna devam etmişsin. Ve şimdi olay yerinden o kadar uzaksın ki, ne geri dönebiliyor, ne de bu eksiği kapatabiliyorsun...
Yalnızlığına gömülmüş, daha da kötüsü bunu tercih etmişsin. Benim varlığım bile, seni zaman zaman rahatsız ediyor. Farkediyorum, çünkü farkettiriyorsun.. Sana, sadece sen istediğin zaman yaklaşabiliyorum..
Şimdi söyle;
Sence, sen beni seviyor musun?......
Yavaş adımlarla çiftten uzaklaştı...
Sigarasından derin bir nefes alıp söndürdü..
Kadından gelecek cevap ne olursa olsun, tatmin etmeyecekti.....
